Prawa ochronne na znaki towarowe to cenne składniki majątku przedsiębiorstwa, o czym często przekonują się przedsiębiorcy, np. przeprowadzając fuzję. W związku z czym, uporządkowanie spraw związanych z prawami ochronnymi na znaki towarowe jest konieczne do prawidłowego dokonania sukcesji. Natomiast o istotnym charakterze tej kwestii dowiedzieli się również następcy prawni Diego Maradony.
Postanowieniem wydanym w sprawie T-299/22, Sąd UE stwierdził, że zezwolenia na handlowe wykorzystywanie znaków towarowych oraz niedatowane porozumienia upoważniającego do korzystania ze znaku towarowego nie uzasadniają dokonania zmiany w Rejestrze ZTUE[1].
Background:
W 2001 r., piłkarz Diego Maradona złożył wniosek o rejestrację unijnego słownego znaku towarowego „DIEGO MARADONA”, EUTM.002243947 („Znak Towarowy”).
Dla Znaku Towarowego wybrano towary i usługi z klas 3, 24 i 42, tj. głównie produkty do higieny osobistej, artykuły drogeryjne, odzież, obuwie, nakrycia głowy (w tym odzież sportowa), jak również usługi gastronomiczne, hotelowe, informatyczne oraz związane z zarządzaniem prawami autorskimi.
Po śmierci piłkarza, spółka należąca do byłego pełnomocnika Maradony – Sattvica S.A. z siedzibą w Buenos Aires uznała, że prawo ochronne na Znak Towarowy zostało na nią skutecznie przeniesione. W związku z tym, Sattvica S.A. złożyła wniosek do EUIPO o dokonanie zmiany uprawnionego do Znaku Towarowego, przedkładając przy tym:
Dokumenty przedłożone przez Sattvicę S.A. zezwalały jej z 1 strony używać Znaku Towarowego w charakterze komercyjnym, a z 2 strony upoważniały ją do dokonywania zgłoszeń rejestracyjnych nowych znaków towarowych, które inkorporowałyby w sobie Znak Towarowy.
Dodatkowo, Sattvica S.A. wskazywała, że zgodnie z językiem hiszpańskim (tj. językiem dokumentów), słowo „rozporządzać” oznacza zdolność do wykonywania prawa własności. Tym samym, Sattvica S.A. twierdziła, że posiada prawo ochronne do Znaku Towarowego. To z kolei, skutkować miało nieznalezieniem się Znaku Towarowego w masie spadkowej, i tym samym brakiem legitymacji czynnej spadkobierców zmarłego piłkarza do występowania w sprawie Znaku Towarowego.
Na podstawie w/w dokumentów, EUIPO dokonało zmiany podmiotu uprawnionego w rejestrze ZTUE.
W rezultacie powyższego, spadkobiercy zmarłego piłkarza wszczęli postępowanie o unieważnienie przeniesienia prawa ochronnego do Znaku Towarowego.
W decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 marca 2022 r. (R 755/2021-1) wskazano, że Sattvica S.A. nie przedłożyła dokumentów należycie stwierdzających przeniesienia na nią prawa ochronnego na Znak Towarowy.
Ustalenia Sądu UE:
Sąd UE podtrzymał stanowisko wyrażone przez EUIPO, tym samym potwierdzając, że dokumenty przedłożone przez Sattvicę S.A. nie uzasadniają dokonania na jej rzecz przeniesienia prawa ochronnego na Znak Towarowy, a jedynie uprawniały ją do korzystania ze Znaku Towarowego w granicach udzielonego upoważnienia.
Natomiast, w związku z faktem, iż Diego Maradona zmarł przed złożeniem wniosku o zmianę podmiotu uprawnionego do prawa ochronnego na Znak Towarowy to tym samym wykluczona została możliwość sanowania przez Sattvicę S.A. braków formalnych, czy też przedłożenia dodatkowych dokumentów potwierdzających cesję. Z kolei, z dniem jego śmierci wygasły upoważnienia udzielone Sattvice S.A. do używania Znaku Towarowego.
Tym samym, wniosek Sattvica S.A. o przeniesienie nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 20 Rozporządzenia 2017/1001[2] oraz w art. 13 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego 2018/626[3].
Odnosząc się do drugiego zarzutu Sattvici S.A., Sąd UE potwierdził również, że EUIPO nie orzeka w sprawach objętych ustawodawstwem krajowym w kontekście stosowania art. 20 rozporządzenia 2017/1001, tj. w zakresie kwestii umownych lub prawnych wynikających z prawa krajowego.
Jednak, z uwagi na fakt, iż dokumenty przedłożone przez Sattivicę S.A. stanowiły upoważnienie do używania Znaku Towarowego, a nie przenosiły prawa ochronnego do Znaku Towarowego to Sąd UE uznał, że nie jest konieczne odnoszenie się do drugiego zarzutu dotyczącego dokonania ewentualnej wykładni przez EUIPO.
Mimo to, Sąd UE odniósł się do podniesionej przez Sattvicę S.A. kwestii rozumienia danych sformułowań użytych w przedłożonych dokumentach zgodnie z językiem urzędowym danego prawa krajowego. W pkt 41 omawianego postanowienia wskazał, że nie ma to wpływu na ocenę warunków formalnych. Sąd UE zaznaczył przy tym, że zbadanie dat na dokumentach, a tym samym – zbadanie ważności udzielonych upoważnień nie jest przekroczeniem uprawnień EUIPO.
Autor: apl. adw. Mariola Połeć
[1] Postanowienie Sądu UE (drugiej izby) z dnia 7 listopada 2023 r. w sprawie T-299/22, Sattvica S.A. vs EUIPO, Dalma Nerea Maradona Villafañe, Dinorah Gianinna Maradona Villafañe, Diego Fernando Maradona Ojeda, Jana Maradona Sabalain, Diego Armando Maradona Sinagra.
[2] Rozporządzenie PE i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej, Dz.U.UE.L.2017.154.1.
[3] Rozporządzenie Wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny, Dz.U.UE.L.2015.343.558.
Zdjęcie / źródło: Sport.pl, „Miliony euro za piłkę dotkniętą „ręką Boga”. „To historia futbolu”, https://www.sport.pl/pilka/7,64946,29022869,miliony-euro-za-pilke-dotknieta-reka-boga-to-historia-futbolu.html
