Wszystko się zaczyna się fundatora – to on decyduje się na utworzenie fundacji rodzinnej. Zwykle to członek rodziny, który chce zabezpieczyć majątek dla przyszłych pokoleń, dbając o jego zachowanie i rozwój.
Majątek, w który wyposaża fundację rodzinną, może stanowić mienie w rozumieniu kodeksu cywilnego. Fundator może więc wnieść nieruchomości, udziały w spółkach, akcje, gotówkę, a nawet dzieła sztuki z rodzinnej kolekcji. Przekazanie majątku do fundacji jest decyzją strategiczną – fundator przenosi majątek do innego podmiotu, ale jednocześnie decyduje, o tym, w jaki sposób ma być zarządzany w przyszłości. Ustala także zasady funkcjonowania fundacji, spisując statut, który często nazywany jest mianem „konstytucji” fundacji rodzinnej. W nim określa, cele fundacji, kto może z niej korzystać (tj. beneficjentów) oraz kto i w jaki sposób ma zarządzać fundacją. Warto zaznaczyć, że fundatorem nie musi być jedna osoba – w niektórych przypadkach fundację zakładają wspólnie małżonkowie lub inne osoby spokrewnione. Kluczowym aspektem osoby fundatora jest to, że po wniesieniu majątku do fundacji, traci prawo do dowolnego nim dysponowania. Fundacja staje się odrębnym bytem prawnym, niezależnym od fundatora. Niemniej, może uczestniczyć w jej działaniach.
| Autorzy: | ||
 | radca prawny Wojciech Bokina | |
 | młodszy prawnik Filip Koryciński |
