Ręczne sterowanie prokuraturą. Takie sformułowanie nie raz można usłyszeć w przestrzeni publicznej, zazwyczaj w pejoratywnym kontekście. Chodzi oczywiście o ograniczenie niezależności prokuratora prowadzącego daną sprawę.
Jak może do tego dojść? Przykładowo poprzez wydawanie mu poleceń przez prokuratora przełożonego, czyli w drodze tzw. „poleceń idących z góry”. Przypomnieć w tym kontekście trzeba, że szefem wszystkich szefów w prokuraturze jest nie kto inny jak polityk z krwi i kości – każdorazowy Minister Sprawiedliwości.
Taki sposób funkcjonowania prokuratury wielokrotnie spotykał się z głosami krytyki, ale nigdy nie doszło do realnego, skutecznego uniezależnienia instytucji prokuratury od resortu sprawiedliwości. Nie chodzi tylko o to, żeby stanowiska Prokuratora Generalnego i Ministra Sprawiedliwości były formalnie rozdzielone. Należałoby im zapewnić instytucjonalną niezależność.
