Klient kancelarii, będący wspólnikiem spółki kapitałowej zgłosił się z problemem dotyczącym swojego wspólnika, który bez jego wiedzy i zgody wypłacił na swoją rzecz kilkaset tysięcy złotych.
Klient o powyższym dowiedział się przypadkiem weryfikując rachunki bankowe spółki. Zwrócił się więc do wspólnika zapytaniem jaka była podstawa owych wypłat. Wspólnik poinformował go, że kilka lat temu udzielał pożyczek spółce celem jej dokapitalizowania a z uwagi na dobą sytuację finansową postanowił, że zwróci sobie pożyczone środki.
Co więcej Klient nie miał wiedzy, że wspólnik dokonywał pożyczek, ani że pożyczki te były wysoko oprocentowane. Kiedy klient poprosił wspólnika o okazanie umów potwierdzających kwoty pożyczek i wysokość oprocentowania, ten nie dysponował przedmiotowymi dokumentami. Natomiast przedstawił Klientowi wyciągi z konta, które potwierdzały przelewy na rzecz spółki. Kwota przelewów była jednak znacznie niższa niż ta „zwrócona sobie” przez wspólnika.
Ustalając z Klientem przebieg zdarzeń zaproponowaliśmy Klientowi złożenie do prokuratury zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa przywłaszczenia. Zgodnie z art. 284 § 1 KK: Kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Nawet gdyby przyjąć, że wspólnik klienta naprawdę udzielił spółce pożyczek – nie oznacza to że może wypłacić sobie dowolną kwotę celem ich rzekomego zwrotu. Takie działanie realizuje przestępstwo przywłaszczenia. Opinię kancelarii podzieliła prokuratura, która przedstawiła wspólnikowi klienta zarzuty karne i wystosowała do sądu akt oskarżenia.
Oczywiście celem Klienta jest odzyskanie przywłaszczonej przez wspólnika kwoty. Możliwości takie daje postępowanie karne. Zgodnie z art. 46 § 1 KK: W razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, wyrządzonej przestępstwem.
Warto zaznaczyć, że odzyskiwanie należności w ramach postępowania karnego jest praktycznie bez kosztowe dla pokrzywdzonego, który nie ponosi m.in. kosztów opłaty sądowej jak w wypadku postępowania cywilnego.
