Prawomocne wyroki
W marcu 2024 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie wydał dwa wyroki, w których prawomocnie oddalił apelacje banku. Uznał, że nie można mówić o pokrzywdzeniu Wierzyciela, ponieważ w dniu, kiedy roszczenie banku stało się wymagalne, wartość rzeczy objętych zastawem rejestrowym była wyższa niż wartość wierzytelności. To, że bank przez kilka lat nie wszczął egzekucji, nie może obciążać dłużnika ani osób trzecich. Stwierdził też, że za zmniejszenie wartości rzeczy objętych zastawem z powodu opieszałości w egzekucji może odpowiadać wyłącznie Wierzyciel, który nie skorzystał ze swoich uprawnień.
Brak pokrzywdzenia wierzyciela
Sąd Apelacyjny uznał, że brak pokrzywdzenia Wierzyciela oznacza brak jednej z przesłanek skargi pauliańskiej, czyli świadomości pokrzywdzenia. Zwrócił także uwagę na zachowanie Wierzyciela w postępowaniu układowym.
Na podstawie art. 151 ust. 2 Prawa restrukturyzacyjnego wierzyciel nie zgodził się na objęcie układem wierzytelności zabezpieczonej zastawem. Wybrał źródło, z którego chciał się zaspokoić, ale mimo to zwlekał z realizacją swoich uprawnień. W związku z tym Sąd uznał, że twierdzenia wierzyciela o możliwości realizowania skargi pauliańskiej nie zasługiwały na uwzględnienie.
„na podkreślenie przy tym zasługiwało zachowanie wierzyciela w postępowaniu układowym. Otóż w oparciu o art. 151 ust. 2 Prawa restrukturyzacyjnego nie wyraził on zgody na objęcie układem wierzytelności zabezpieczonej zastawem. Zapewne taką decyzję podjął z uwagi na stan pozostałego majątku dłużnika i przewidzianą możliwość umorzenie jego wierzytelności w wysokości 85%. Postępowanie układowe nie objęło więc wierzytelności powoda i zastawu, z którego miał on pierwszeństwo zaspokojenia i zakończyło się prawomocnym postanowieniem o wykonaniu układu. Jednocześnie wydaje się, że w momencie wyrażenia braku zgody powód dokonał wyraźnego wyboru źródła, z którego zamierzał się zaspokoić, ale pomimo tego, w dalszym ciągu z niewyjaśnionych przyczyn zwlekał ze zrealizowaniem uprawnień z zastawu. Jednakże w zaistniałej sytuacji tym bardziej na uwzględnienie nie zasługiwały jego twierdzenia o możliwość realizowania skargi pauliańskiej w aspekcie wyboru sposobu zaspokojenia”.
Wyroki są prawomocne.
Sprawy prowadzili:
